April 2007
Wat groeit ze toch hard, dit meisje. Goed te zien aan de foto's bij het gaas.
Rosé is een echte donderstraal. Ze loopt de hele dag dingen te gappen. Niets is veilig voor haar. Pennen, kranten, brieven; ze pakt alles van tafel. Vlees laten ontdooien op het aanrecht betekent weer eten van de chinees. Ze is behoorlijk hardleers en snapt niet dat ze met haar poten van het aanrecht moet, want daar ligt het eten toch? en ze zal het zelf wel even pakken.
De hortensia's zijn al tot op de grond afgeknaagd en regelmatig worden ze ook door haar uitgegraven. Misschien houdt ze niet zo van deze plantjes. De lavendelpolletjes laat ze in ieder geval wel met rust.
Vorige week was de eerste buitentraining in Zwiep bij uitspanning de Witte Wieven. We trainen daar in een weiland temidden van schotse hooglanders en Rosé heeft het wereldrecord vlaaihappen op haar naam gezet. Je begrijpt dan wel dat met al die heerlijke stront om ons heen van serieus trainen geen sprake was. Het enige moment dat ze keurig naast me liep was toen we na de training naar de auto liepen. Dat leverde ons een compliment op van een KNJVer in de trant van: 'kiek toch is an, dat dut e al good veur zo'n jong ding'. Waarschijnlijk had deze man ons niet in het weiland bezig gezien.....
4 opmerkingen:
Een dondersteen die Rose.
Natuurlijk laat ze de lavendel met rust, die ruiken veel te lekker.
Het blijft geduld hebben met zo'n jong beessie.
en na zo'n heerlijke vlaai thuisgekomen even Sander verwelkomen met een heerlijke natte lik in zijn gezicht... ;)
(zie één van de vorige foto's)
maar het is toch nog wel steeds leuk heh Marjelein????
geduld is een schone zaak, eens zullen jullie profijt trekken van al dit getrain.
xxx
Training leuk????? Afgelopen dinsdag was een echt dieptepunt! Madam wilde niet volgen. Dat betekent dat ze haar eigen gang wil gaan, continu met de de neus over de grond, vlaaien eten, commando's negeren trekken en bijten!!!
Op een gegeven moment was ik het zó zat dat ik haar op de rug heb gegooid en in de strot heb geknepen. Ook daarvan was ze allerminst onder de indruk. Op een gegeven moment kwam Ed zich ermee bemoeien. Een grote man met een zware stem. Rosé had wél respect voor hem en gedroeg zich toen onderdanig. Tip van de trainers: pak haar nóg harder aan. Onze trainster kwam aan het einde van de training naar me toe en ze vond dat ik een knuffel verdiende omdat ik zo m'n stinkende best deed en Rosé zo hardleers en dominant is!!
Voor Rosé en mij betekent dit dat er nóg harder aan getrokken moet worden. De slipketting gebruik ik weer en ik geef haar in exceptionele gevallen ook een tik op haar neus. Het volgen gaat daarom nu weer redelijk goed.
Op naar de volgende training!! En van de pijn in m'n nek en schouders af zien te komen.
niet te hard en te lang die strot dichtknijpen heh, anders heb je straks een hond die inderdaad alle poses aanneemt waarin jij haar zet of legt!!!!
xxx
Een reactie posten